equinoctii restitutio ea que penes quartam adiectionem die uno deficienti xx^a parte. Quare quoniam eandem habent proportionem et ccc anni ad cclxxxv et unus dies ad unum deficientem xx^a parte, colligitur quoniam et in ccc annis ad proximum prius est ea que secundum quartam adiectione ad equinoctialia puncta facta Solis restitutio die uno. Et si ad ab eis qui circiter Methona et Ectimona observatam estivam conversionem ut universalius descriptam comparationem antiquitatis eam eam] causa F₁ fecerimus, eius que a nobis ut est maxime indubitanter investigata idem ipsum inveniemus. Et enim illa quidem describitur facta sub Apseudo principante Athenis secundum Egiptios Phamenoth xx^a mane. Nos autem eam que in proposito cccclxiii anno ab Alexandri morte sine fallacia investigavimus factam esse xi^a Mesori post ii horas prope ab eo quod in xii^a mesonictium, et sunt a sub Apseudo descripta estiva conversione usque ab eis qui circiter Aristarcum observatam l anno prime secundum Calippon periodi, sicut et Yparcus dicit, anni clii. A proposito autem l anno qui erat secundum xliiii annum ab Alexandri morte usque cccclxiii qui secundum nostram observationem anni ccccxix. In intermediis ergo totius distantie dlxxi annis, si ab eis qui circiter Ectimona observata estiva conversio circa principium Phamenoth xxi sit facta, appositi sunt in integris Egipciacis annis dies cxl et dimidium et iii^a ad proximum cxlii cxlii] pro cxlii V₂ et dimidium et iiii^a dlxxi annis secundum quarte adiectionem pertinentibus. Quare prius facta est exposita restitutio ea que secundum quartam adiectione duobus diebus defitientibus xii^a unius diei. Manifestum ergo et ita factum est quoniam in dc integris annis duos plenos ad proximum dies annuum tempus precedit eam que secundum quartam adiectionem. Et per alias vero plures observationes et nos idem ipsum contingens reperimus et Yparcum videmus sepe in hoc consentientem. Et enim in eo qui de annua magnitudine comparans ab Aristarco observans observans] observatam V₂ estivam conversionem l anno defitienti prime secundum Calippon periodi ab ipso rursum diligenter sumpte xliii^o anno defitienti tertie secundum Calippon periodi dicit ita: ‘Manifestum ergo quoniam in cxlv annis velotius facta est conversio ea que secundum quartam adiectione meditate compositi ex die et nocte temporis’. Rursumque in eo qui de embolismis et mensibus et diebus predictis quoniam secundum illos quidem qui circiter Methona et Ectimona annuum tempus continet dies ccclxv et iiii^a et lxxvi unius diei, secundum Calippon vero dies ccclxv et iiii^a tantum adiungit secundum dictionem ita: ‘Nos autem menses totos reperimus contentos in xix annis, quot et illi, annum vero adhuc et iiii^a minus ccc^a assumentem maxime parte unius diei, quare in ccc annis deficere secundum Methonem quidem dies quinque, secundum Calippon vero diem unam’. Sed et recapitulans sententias sui ipsius fere per descriptionem propriorum sintagmatum dicit ita: ‘Coordinavi autem et de annuo tempore in libro uno in quo demonstro quoniam qui secundum Solem annus hic autem fit tempus, in quo Sol a conversione in conversionem eandem venit vel ab equinoctio in idem equinoctium, continet dies ccclxv et minus quam quartam partem ccc^a ad proximum parte unius diei et noctis et non, sicut mathematici autumant, ipsam quartam superapponi dicte dierum multitudini’. Quoniam ergo huc usque huc usque] usque nunc V₂ apparentia circa quantitatem annui temporis predicte ad tropicorum et equinoctialium punctorum restitutionem magnitudini concurrunt secundum eorum que nunc ad ea que prius consensum, manifestum reor factum esse. His vero ita se habentibus, si distribuerimus unam diem in ccc annos, contingunt cuique anno unius diei secunda xii^a, quod, si dempserimus a a] add. secundum V₂F₁ om. in lac. V₃ quarta adiectionis ccclxv et xv, habebimus inquisitum annuum tempus dierum ccclxv et xiiii et xlviii. Itaque tanta quidem multitudo dierum erit utique ad proximum nobis ut est maxime ex presentibus sumpta. Causa vero eius que et in Sole et in aliis ad penes singula factas ipsorum progressiones considerationis, quam promptam et velut expositam apta est prestare sintaxis particularis canonopiie, propositum quidem et intentionem arbitramur oportere esse mathematico demonstrare apparentia in celo omnia per equales et circulares motus consumata, competentem vero et consequenter tali proposito maxime canonopiiam distinguentem quidem particulares equales motus ab ea que propter circulorum ypotheses videtur contingere anomalia, rursum vero ex mistionem mistionem] mixtionem V₂F₁ et conggione conggione] congregacione V₂F₁ istorum amborum apparentes ipsorum progressiones demonstrantem. Ut ergo nobis talis figura commodior et secundum ipsas demonstrationes sub manu sumatur, faciemus hic expositionem particularium equalium Solis motuum modo tali. Una namque restitutione demonstrata dierum ccclxv et xiiii et xlviii, si distribuerimus in istas unius circuli gradus ccclx, habebimus diurnum medium motum Solis graduum o lix viii xvii xiii xii et xxxi ad proximum. Sufficit enim usque tantas lx^a particionem particionem] portiones V₂ istorum facere. Rursum diurni motus sumentes xxiiii^a habebimus horarium graduum o ii xxvii l xliii iii i ad proximum. Similiter diurnum multiplicantes in unius quidem mensis dies xxx habebimus medium motum menstruum graduum xxix xxxiiii viii xxxvi xxxvi xv xxx. In unius autem anni egiptiaci ccclxv dies habebimus annuum medium motum graduum ccclix xlv xxiiii xlv xxi viii xxxv. Rursum annuum multiplicantes in annos xviii propter apparituram simmetriam canonographie et auferentes universos circulos habebimus xviii annorum collectionis epoysiam graduum ccclv xxxvii xxv xxxvi xx xxxiiii xxx. Ordinavimus ergo canonia plani motus Solis tria unumquodque in versus quidem rursum xlv, partes vero duas. Continebit vero primum quidem canonium xviii annorum collectionum medios motus, secundum autem primum annuos et sub ipsis horarios, tertium vero primum quidem menstruos, inferius autem diurnos, temporis quidem numeris in primis partibus ordinatis, eius vero que graduum appositionis in secundis secundum proprias singulorum superagregationes.

Et sunt canones huius modi.