Quare et DZK angulus, qualium quidem sunt duo recti ccclx, talium est ii et xxvii, qualium autem iiii recti ccclx, talium unius et xiiii ad proximum, tantorum ergo est que penes anomalium differentia. Et quoniam eorumdem subiacet et ZTI angulus xxx, erit et BDG totus, hoc est GD zodiaci periferia, graduum xxxi et xiiii.

Secundum eadem vero et hic educta BL et catheto TL in ipsam tracta, et si GB zodiaci periferiam dederimus, hoc est TDL angulum, dabitur quidem propter hoc et rectae DT ad TL proportio, data vero ex principio et recte TD et TZ proportione, dabitur et que recte ZT ad TL. Propter hoc autem et habebimus datas TZD angulum, hoc est eam que ad anomaliam differentiam, atque ZTD, hoc est IZ excentrici periferiam, et si eam que adnomaliam adnomaliam] ad anomaliam V₂F₁ differentiam dederimus, hoc est TZD angulum, e converso dabitur quidem propter hoc et recte ZT ad TL proportio, data vero ex principio et ea que recte ZT ad TD, dabitur et que recte DT ad TL. Propter hoc autem datos habebimus TDL angulum, hoc est GB periferiam zodiaci, atque ZTI, hoc est IZ excentrici periferiam.

Similiter in preiacenti omocentrici et epicicli descriptione assumpta ab T periguio TI periferia eorumdem graduum xxx, copulentur quidem AI et DIB, cathetus vero IK ab I in AD trahatur. Quoniam ergo rursum TI periferia graduum est xxx, erit utique et TAL angulus, qualium quidem sunt iiii ccclx, talium xxx, qualium vero duo recti ccclx, talium lx. Quare et que quidem super IK periferia talium est lx, qualium que circa IKA orthogonium circulus ccclx, que vero super AK reliquorum in semicirculum cxx, et earum ergo que sub ipsis rectarum IK quidem erit talium lx, qualium est AI ypothenusa cxx, AK vero eorumdem ciii et lv et, qualium ergo est AI quidem recta ii et xxx, AD vero que e centro lx, talium et IK quidem erit unus et xv, AK vero similiter ii et x, KD autem reliquorum lvii et l. Et quoniam que ab eis composita faciunt quod ab DI, longitudine ergo erit et ipsa talium lvii et li ad proximum, qualium KI recta erat unius et xv et, qualium ergo est DI ypothenusa cxx, talium erit et IK quidem recta ii et xxiiii xxiiii] xxxiiii V₂F₁ et xxxvi, que vero super ipsam periferia talium ii et xxvii, qualium que circa DIK circulus ccclx. Quare et IDK angulus, qualium quidem sunt ii recti ccclx, talium est ii et xxvii, qualium vero iiii recti ccclx, talium unius et xiiii ad proximum, tantorum ergo est que penes adnomaliam adnomaliam] anomaliam V₂F₁ differentia et hic, hoc est AB periferia. Et quoniam eorumdem subiacet KAL KAL] KAI V₂F₁ angulus xxx, erit et BIA totus, qui continet apparentem zodiaci periferia, graduum xxxi et xiiii concorditer eis que in excentrico quantitatibus.

Secundum eadem vero et hic catheto AL protracta in DB, si zodiaci periferiam dederimus, hoc est AIL angulum, dabitur quidem propter hoc recte IA ad AL proportio, data vero ex principio et recte IA ad AD proportione, dabitur et que recte DA ad AL. Propter hoc autem datos habebimus et ADB angulum, hoc est AB periferiam eius que penes anomaliam differentie, et TAI, hoc est TI epicicli periferiam. Si autem rursum AB periferiam dederimus eius que penes anomaliam differentie, hoc est ADB angulum, e converso similiter dabitur quidem propter hoc recte DA ad AL proportio, data vero ex principio et recte DA ad AI proportione, dabitur et que recte AI ad AL. Propter hoc autem datos habebimus et AIL angulum, hoc est zodiaci periferiam, atque TAI, hoc est TI epicicli periferiam. Demonstrata sunt que proposuimus.

Varia ergo per hec theoremata potente constitui canonopiia canonopiia] corr. ex cononoperipiia V₃ continentium portionum ex anomalia apparentium progressuum distinctiones ad ex promptu sumendum particularium directionum quantitates, placet nobis magis quam quam] que V₂F₁ omalis periferiis adiacentes habet eas que penes anomaliam differentias, et propter secundum ipsas ypotheses consequens, et propter simplicitatem et facilitatem eius que secundum singula computationis. Hinc consequentes primas et in numeris expositis theorematum et in particularibus portionibus investigavimus per lineas similiter demonstratis unicuique omalarum periferiarum pertinentes anomalie differentias. Universaliter ergo que quidem ad apoguia tetartimoria, distribuimus et in Sole et in aliis in portiones xv, quare et in his fieri appropositionem in ipsis per gradus vi, que vero a a​] ad V₂F₁ periguia in portiones xxx, quare et in his fieri approportionem per gradus iii, quoniam quidem maiores sunt ad periguia differentie superhabundantie, penes omaliam omaliam] anomaliam V₂ pertinentibus equalibus portionibus differentiis, ad apoguia factis. Ordinabimus ergo et Solis anomalie canonium in versus quidem rursus xlv, selidia vero tria, quorum quidem prima duo continent numeros eorum qui plani motus ccclx graduum, primis quidem xv versibus continentibus ea que ad apoguion tetartimoria duo, reliquis vero xxx ea que ad periguion, selidium vero unicuique planorum numerorum pertinentes gradus prostafereseos eius que penes anomaliam differentie. Et hoc est canonium.