PAL

Ptolemaeus Arabus et Latinus

_ (the underscore) is the placeholder for exactly one character.
% (the percent sign) is the placeholder for no, one or more than one character.
%% (two percent signs) is the placeholder for no, one or more than one character, but not for blank space (so that a search ends at word boundaries).

At the beginning and at the end, these placeholders are superfluous.

Ptolemy, Almagesti (tr. Sicily c. 1150)

Vatican, BAV, Vat. lat. 2056 · 86v

Facsimile

guio prime stationis gradus clvii xxviii, quos et ordinavimus in septimo selidio secundum eum qui ccclx versuum, secunde vero ccii xxxii, quos et ordinavimus in octavo selidio ordinavimus … selidio] iter. V3 secundum eumdem versum. Similiter autem quoniam quidem, et quando xvi liii periodicos gradus distat a periguio centrum epicicli facit stationes distans ab apparenti periguio epicicli gradus xi xi, velud eam quemadmodum apostima superabundantiam fieri graduum v xl, apostimatum vero quod quidem minimum eorumdem est liiii secundum eam que vi ad medium apostima superabundantiam, quod autem exposite a periguio excentrici distantie liiii et xx et quem quem] que F1 ad medium ipsius superhabundantiam v xl, habebimus et eam que secundum ipsum periguion totam superabundantiam graduum vi, et propter hoc autem eam quidem que ab apparenti periguio epicicli epicicli] epici V3 progressionem graduum x li, eam vero que ab apoguio prime quidem stationis graduum clxix ix, secunde vero graduum cxc li, quos et apposuimus eorum que sunt clxxx versui secundum propria selidia.

In Venere vero, quoniam quidem ostendimus quoniam, quando secundum longitudinem xxi ix gradus periodicos distat ab apoguio, facit stationes stella distans ab apparente periguio epicicli gradus xiiii iiii ea que secundum medium apostima progressionis continentis gradus xii lii, quare fieri superhabundantiam i gradus et sexagesimorum xii. Est autem et qualium medium apostima lx, talium maximum quidem lxi xv et que ad medium ipsius superhabundantia i xv, quod autem secundum expositam ab apoguio distantiam lxi x et que ad medium ipsius superhabundantia i x, rursum i xv multiplicantes in i xii et facta comparantes penes i x, reperimus eam que secundum ipsum apoguion penes medium apostima superhabundantiam i xvii, quare eos quidem qui ab apparente periguio epicicli gradus colligi xiiii ix, eos vero qui ab apoguio prime quidem stationis gradus clxv li, quos et apponemus in ixo selidio secundum eorum que sunt ccclx versum, secunde vero stationis gradus cxciiii ix, quos et apponemus in xo selidio secundum versum. Similiter autem quoniam quidem, et quando xx xl gradibus ad proximum secundum equalem longitudinis progressionem distat a periguio excentrici epiciclus, facit stationes stella distans ab apparente periguio epicicli gradibus xi xliiii, quare eam quidem que ad medium apostima superhabundantiam fieri gradus i et sexagesimorum viii, apostimatum vero quod quidem minimum talium est lviii xlv, qualium medium lx et superhabundantia ipsorum i xv. Quod autem secundum expositam periguii distantiam eorumdem lviii l et que ad medium ipsius superhabundantia l l] i F1 x; multiplicantes ea i xv in i viii et facta comparantes penes i x, invenimus et eam et que secundum ipsum periguion penes medium apostima superhabundantiam i xiii, et propter hoc eam que ab apparente periguio epicicli progressionem graduum xi xxxix, eam vero que ab apoguio prime quidem stacionis graduum clxviii xxi, secunde vero graduum cxci xxxix, quos et apponemus in eisdem selidiis secundum eorum que sunt clxxx numerum.

In Mercurii vero stella, quoniam quidem demonstravimus quoniam, quando ixvii periodicos gradus secundum longitudinem epiciclus distat ab apoguio excentrici, facit stationes stella distans ab apparente periguio epicicli gradibus xxxii lii, ea que secundum medium apostima progressione continente gradus xxxiiii lvi, quare fieri superhabundantiam graduum ii iiii. Est autem et qualium medium apostima lx, talium maximum quidem lxix et superhabundantia ipsorum ix, quod autem secundum expositam ab apoguio distantiam lxviii xxxvi et que ad medium ipsius superhabundantia viii xxxvi; secundum eadem eis que in precendentibus multiplicantes ix in ii xiii et facta comparantes penes viii xxxvi, reperimus eam que secundum ipsum apoguion que penes medium apostima superhabundantiam graduum ii x ad proximum, quare eos quidem qui ab apparente periguio epicicli gradus colligi xxxii xlvi, eos vero qui ab apoguio prime quidem stationis gradus cxlvii xiiii, quos et apponemus in xi selidio secundum eorum que sunt ccclx numerum, secunde vero stationis gradus ccxii lvi, quos et apponemus in xii selidio secundum eosdem versus. Similiter autem quoniam, et quando xi xxii peridicos gradus distat epiciclus a periguio, facit stationes stella distans ab aparente periguio epicicli gradus xxxv xxx, quare eam que ad medium apostima superhabundantiam fieri unius gradus sexagesimorum xxxiiii, apostimatum vero minimum quidem talium est lv xxxiiii, qualium medium lx, et superhabundantia ipsorum iiii xxvi, quod autem secundum expositam a periguio distantiam eorumdem lv xlii ad proximum et que ad mediam ipsius superhabundantiam iiii xviii. Multiplicantes rursum ea iiii xxvi in o xxxiiii et comparantes facta penes ea iiii xviii, reperimus et ea que secundum ipsum periguion ad medium apostima superhabundantiam o xxxv, et propter hoc eam quidem que ab apparente periguio epicicli progressionem graduum xxxv xxxi, eam vero que ab apoguio prime quidem stationis graduum cxliiii xxix, secunde vero ccxv xxxi, quos et apponemus in eisdem selidiis nondum tamen eorum que sunt clxxx longitudinis numero, sed eorum que sunt cxx et ccxl, propter secundum ista demonstrari periguiotata eius que Mercurii excentricos.

His ergo preexpositis, consequenter eisdem ephodis et earum que inter progressionum differentie constituantur. Subiaceat enim exempli causa invenire eas que in primis stationibus apparentis anomalie appositiones, quando que secundum longitudinem media progressio distat ab apoguio gradibus xxx, secundum quam positionem apostima epicicli, qualium est medium omne lx, talium in Saturno quidem per preexposita, ut diximus, constituitur lxiii ii, in Iove lxii xxvi, in Marte lxv xxiiii, in Venere lxi vi, in Mercurio lxvi xxxv, quare cuiusque ad medium superhabundantias fieri secundum expositum ordinem, ne idem replicemus, iii ii et ii xxvi et v xxiiii et i vi et vi xxxv. Sed ad ipsa apoguia mediorum apostimatum superhabundantie, propter maiores in omnibus esse medii expositos apostimatis numeros, eorumdem sunt iii xxv et ii xlv et vi o et i xv et ii ix o. Quoniam ergo et apparentis anomalie graduum tote superhabundantie apoguiorum ad media apostimata colligitur colligitur] colligunt F1 secundum eundem ordinem gradum i xxiii et i xxxiii et v xli et i xvii et ii x, multiplicantes unamquamque ipsarum proprie secundum unamquamque stellarum in eius quod tunc apostimatis penes medium superhabundantiam velut i xxiii verbi gratia i i​] in F1 iii ii et facta comparantes penes maximi apostimatis superhabundantiam, velut penes iii xxv, habebimus eam que in unaquaque secundum expositam longitudinis progressionem graduum anomalie ad medii apostimatis superhabundantias i xiiii et i xxii et v vii et i viii et i xxxv. Sunt autem que quidem in mediis apostimatibus ab apparente apoguio epicicli graduum cxxiiii viii et cxxv xxxviii et clxiii ix et clxvii viii et cxlv iiii, qui vero in maximis aliis quidem minores expositis, in Mercurio autem plures, quare inventas secundum expositum apostima superhabundantias in aliis quidem aufferentes ab eis qui secundum media apostimata gradibus, in Mercurio autem apponentes ipsis, habebimus xxx gradus periodice longitudinis appositas in primarum stationum selidiis apparentie anomalie ab apoguio epicicli gradus in Saturno quidem cxii liiii, in Iove cxxiiii xvi, in Marte clviii ii, in Venere clxvi o, in Mercurio cxlvi xxxix. Et secundarum vero stationum selidia adimplebimus hinc relictos ccclx gradus in unoquoque versu primarum stationum numeris apponentes secundum eosdem versus in secundarum stationum selidiis, ut in exposita longitudine, et ccxlvii vi gradus et ccxxxv xliiii et cci lviii cxciiii o et ccxiii xxi. Intellectu vero facile quoniam, et si non ad ad] om. add. s. l. V3 apparens apoguion epicicli consideratos anomalie gradus apponere voluimus, sed propter promtius eos qui ad periodicum et adhuc indiscretos hinc nobis, et quod huiusmodi constituentur, cuique periodice longitudinis numero adiacente idem prostaferesi in anomalie canonibus ablata quidem ab inventis apparentis anomalie graduum in eis qui ab apoguio excentrici graduum clxxx, apposita vero ipsis in eis qui super clxxx gradus. Et est canonis expositio talis.

⟨XII.8⟩ Expositio canonis stationum