et Mercurio. Sed quid rationis eum ad hoc compulerit non satis liquet nisi quia huic positioni concordat experimentum aut quia in omnibus aliis stellis duas diversitates habentibus invenit duplitia duplitia] i.e. ‘duplicia’ puncta, unum quidem quod esset centrum ecentrici epiciclum deferentis, aliud vero ut esset determinativum motus equalis sive in epiciclo, velut in Luna, sive in epiciclo et ecentrico, quemadmodum in Venere et Mercurio.

⟨X.9⟩ 9. Quilibet trium superiorum in auge vera epicicli aut eius opposito existens in linea medii motus Solis fore comprobabitur.

Omnes superfities superfities] i.e. ‘superficies’ epiciclorum et ecentricorum in superfitie superfitie] i.e. ‘superficie’ ecliptice nunc supponamus esse propter facilitatem negocii. Nam quod earum ab ecliptica declinatio ingerere potest erroris insensibile est. Sit circulus ecentricus epicicli delator ABG super centro D, cuius augem et oppositum augis diameter AG indicet, in qua quidem sit E centrum mundi et Z centrum motus equalis. Et super centro B describo circulum epicicli TKL. Ductis duabus lineis per centrum epicicli, ZT quidem a centro equantis et EH a centro mundi, erit itaque punctus H aux vera epicicli et K oppositum eius; punctus autem T aux media, cuius cuius] om. W scilicet respectu motus argumenti regulam habet, et sit L oppositum eius. Et sit planeta aut in puncto K aut H. Dico quod linea EH erit medii motus Solis linea aut aut^‌2] corr. ex autem ei directe coniuncta. Nam intelligamus lineam medii motus Solis et centrum epicicli incepisse moveri ab auge A et iam pervenisse ad hunc quem figuravimus situm, et sit primo planeta in puncto H. In hoc itaque tempore planeta descripsit arcum TKH epicicli per medium cursum diversitatis et centrum epicicli circa centrum motus equalis angulum AZB descripsit, qui valet duos angulos BEZ et EBZ sive ei contrapositum TBH. Si itaque collegerimus motum planete in epiciclo cum motu longitudinis, veniet totus circulus et angulus AEB. Illud autem aggregatum equatur medio motui Solis in hoc tempore, quemadmodum ex eis que circa principium noni dicta sunt elicitur. Descripsit itaque linea medii motus Solis totum circulum et amplius angulum AEB. Et quia ipsa incepit moveri a puncto A, constat eam esse iam eandem cum linea EH.

Nunc vero ponamus planetam in K ceteris ut ante manentibus. Iam erit angulus TBK medii motus argumenti in hoc tempore, cui addamus angulum AZB motus longitudinis sive duos EBZ et BEZ; provenient itaque duo anguli recti cum angulo BEZ. Quare linea medii motus Solis amplius quam semicirculum descripsit quantum est angulus BEZ. Sit igitur ipsa linea EM ita quod angulus GEM equalis sit angulo BEZ. Propter illud igitur linea EM directe coniuncta erit linee EB. Planeta ergo erit in linea medii motus Solis utrinque continuata quantumlibet, quod erat propositum.

⟨X.10⟩ 10. Lineam a centro epicicli ad centrum corporis planete extra augem vel oppositum eius existentis productam linee medii motus Solis equedistare.

Resumo figurationem proximam, hoc tamen attento quod planeta sit in puncto N et linea medii motus Solis ES, inceperintque moveri simul centrum epicicli et linea medii motus Solis ab auge ecentrici A, planeta autem ab auge