scilicet xxviiii xxviiii] 99 B partes et xxii minuta, et linea DA que est semidiameter ecentrici nota, et linea ED que est inter duo centra nota scilicet x partium et xix minutorum, quod erat demonstrandum.
⟨V.6⟩ Centro epicicli aput quodlibet punctum ecentrici secundum notam elongationem ab eius longitudine longiore constituto, visam quantitatem secunde diversitatis que in illo puncto maxima apparere potest notitie subponere.
] A new figure is not given for this proof in the manuscripts. The figure for III.5 from P has some errors The second, better figure is from K 89. In supposita figura item lineabimus epiciclum supra centrum M sitque elongatio super arcum ecentrici que est longitudo duplex AM nota. Et duco contingentem EK et ad punctum contactus semidiametrum MK, et continuo duo puncta M E. Est ergo propositam propositam] propositum K ostendere quanta appareat MK sub angulo KEM. Nam hec quantitas maxime diversitatis est que aput punctum M contingit. Quia ergo nota est elongatio centri M a puncto A et ipsa consistit supra punctum E, notus est angulus AEM. Et angulus qui est ad L est rectus; est ergo proportio ED ad utramque istarum LE LD nota. Sed ED est notarum partium respectu semidyametri EA; utraque illarum hoc respectu nota est. Sed et DM eodem respectu est notarum partium; quare cum ipsa subtendatur angulo recto qui est ad L, erit LM. TM TM] Cui K si addatur LE, erit nota nota1] nota K EM eodem respectu nota. Sed KM ad idem est notarum partium scilicet v partium et xv minutorum. Cum ergo angulus qui est qui est] sup. lin. (perhaps other hand) ad K sit rectus, EM constituatur xl xl] 60 B partium; erit hoc quoque respectu sinus MK et arcus super ipsum notus. Quare angulus KEM notus, quod intendebamus.
Pari modo colligi possunt aput quodlibet punctum inter longitudinem longiorem ⟨et⟩ et] From K propiorem ecentrici maxime differentie secunde diversitatis que coniuncta est cum prima. Quare si differentiam maximam prime diversitatis -- et est v partium -- subtrahas sigillatim ab hiis differentiis, relinquuntur differentie maxime aput puncta posita -- differentie inquam secunde diversitatis separatim.
Habemus iam suffitientem suffitientem] i.e. ‘sufficientem’ doctrinam motuum Lune tunc quidem cum ipsa pervenerit ad coniunctionem vel preventionem mediam vel ad terminum quadrati ex utraque parte preventionis, scilicet tunc quidem cum est vel luminis orba aut plena aut semiplena. In aliis vero ipsius typis nondum suffitiunt suffitiunt] i.e. ‘sufficiunt’ que premissa sunt, scilicet cum est exorsa exorsa] exesa K vel corniculata et cum est protumida vel gibbosa.