Translated from the Greek by Antonius Gogava (1529-1569) and published by him in Leuven in 1548, together with two shorter works of optics, in a volume dedicated to Maximilian of Egmond, count of Buren and Leerdam. The first two books are taken from Camerarius’s translation (A.2.9) without changes, while Books III and IV are translated anew. Gogava’s translation is the source text of commentaries C.2.24, C.2.27, C.2.37 and C.2.42, and was also used in commentary C.2.21.
Text ‘(ed. Leuven 1548) (A4r-E2r) [book i] Claudii Ptolemaei mathematici operis libri quatuor in quibus de iudiciis disseritur ad Syrum liber I. Duo sunt, Syre, quibus pervenitur ad astronomicas praedictiones, praecipua quidem et maxima. Unum quod primum et loco est potestate, quo Solis, Lunae et stellarum motuum configurationes — in imo coelo aut alio conformi finitori orientali signo. Sed extra haec omnia reperti imbecilles et prorsus infirmi habentur. Finis libri primi. (E2v-H2v) [book ii] Claudii Ptolemaei mathematici de iudiciis liber II. Hactenus quidem percurrimus ea, quorum maxime cognitionem praedictiones rerum singularium requisiturae viderentur, exponentes per certa quaedam capita quasi in tabella. Nunc igitur deinceps explicabimus rationem uniuscuiusque rei, cuius quidem praecognitio esse possit — Atque hactenus placuit de generali inspectione universalium atque particularium signorum breviter disserere. Quod superest, genitales praecognitiones sicut et ordo postulat nunc deinceps exequemur. Finis libri secundi. (H3r-N1v) [book iii] Claudii Ptolemaei mathematici de iudiciis liber tertius. Explicata a nobis in prioribus communium eventuum consideratione, nimirum quae et natura praecedit, et plurimum valet in peculiarium — Denique Mercurius haec reddit vulgo notiora, agiliora milleque modis varia, et cautius instituta. Finis libri tertii. (N2r-P3v) [book iv] Claudii Ptolemaei Pelusiensis quadripartiti operis liber quartus. Quae igitur genituram praecedunt illive connexa sunt, amplius ea quoque quae eam comitantur, cuiusmodi sunt universae animi et corporis constitutionis propria, haec fere sunt quae diximus — Hic igitur nobis est temporum contemplandorum modus, genera vero decretorum suis temporibus evenientium congerere hoc loco omittemus, ob illum quem nobis scopum proposuimus cum astrorum afficientia generatim perspecta, partilioribus eventibus accommodari iusta ratione possit, si mathematici causam erudite cum ea quae extemperatura nascitur, comparemus. Finis libri quarti.’
Bibl. S. Vanden Broecke, The Limits of Influence: Pico, Louvain, and the Crisis of Renaissance Astrology, Leiden, 2003, 161 and 175; R. S. Westman, The Copernican Question. Prognostication, Skepticism, and Celestial Order, Berkeley-Los Angeles-London, 2011, 180; A. Lerch, Scientia astrologiae. Der Diskurs über die Wissenschaftlichkeit der Astrologie und die lateinischen Lehrbücher 1470–1610, Leipzig, 2015, 27.
