residuabitur arcus DE, differentia horum meridianorum, scilicet Alexandriae et Romae. Porro, si longitudo alexandrina et longitudo babilonica fuerint datae, et cupis scire earum differentiam in meridianis,
tunc subtrahito BD ab arcu BC, et residuabitur differentia DC; proponatur, exempli gratia, longitudo alexandrina esse 60 graduum 30 minutorum, quae sit arcus BD, et longitudo babylonica 73 graduum, et sit arcus BC, subtracta maiore a minore relinquetur arcus DC 12 graduum 30 minutorum, quibus divisis per 15, ut supra dictum est, provenient 50 sexagesimae, unius horae aequalis. Hoc paucis etiam animadvertendum est, quod productum talis differentiae post resolutionem in tempora aequinoctialia debet addi in tempore pro civitate orientaliori, et subtrahi pro civitate orientaliori: sed in motu fit contrarium, nempe medii motus dictae differentiae, hoc est temporis, sunt addendi pro occidentaliori civitate et subtrahendi pro orientaliori: quomodo medii motus sint eliciendi ex tempore differentiae meridianorum alio loco dicetur, quod omnino nihil difficultatis habet ubi medius motus planetae in die fuerit notus. Exempli gratia. In superioribus habitum est quod differentia meridianorum Alexandriae et Babyloniae fuerit in tempore 50 minutis unius horae. Si itaque medium alicuius eclypsis fuerit Alexandriae, ad cuius meridiem in his libris fit operatio, horis 8, 40 minutis post meridiem, et vis reducere illud ad meridianum babylonicum babylonicum] babilonicum B, tunc, cum Babilonia sit orientalior Alexandria, 50 sexagesimas seu minuta unius horae aequalis addas 8 horas 40 minuta et provenient 9 horae 30 minuta medii eclypsis pro meridiano babylonico, hoc fit eam ob rem quod Babyloniae propter tumorem terrae citius meridies est quam Alexandriae, de hac re fusius tractatum est in annotationibus primi libri, ubi res convenienti figura illustrata est.
〈III.10〉 Caput X
In hoc capite author primum definit diem naturalem, deinde paucis ob oculos ponit commodius esse ut principium diei naturalis sumatur a puncto meridiano diurno aut nocturno quam ab horizonte; tertio, ostendit quanta sit maxima differentia dierum naturalium, et in quibus syderibus minime negligenda sit eiusmodi differentia. Postremo tradit regulam quomodo dies naturales sint reducendi ad aequalitatem.
Quare aequalis dies］ Motum Solis contrarium esse motui primi mobilis, hoc est Solem moveri ab occasu ad ortum, ex primo libro manifestum est. Unde dies naturalis mediocris seu aequalis est integra reductio corporis solaris a puncto meridiano iterum ad illud punctum
quae complectitur unam aequatoris revolutionem, una cum tanta aequatoris portiuncula quanta respondet diurno medio motui Solis, scilicet 0 gradibus 59 minutis 8 secundis. Ex hoc liquet diem inaequalem comprehendere 360° tempora aequinoctialis aequinoctialis] aequinoctiais B
et praeterea id quod, cum Solis motu vero, de aequatore ascendit in recta sphaera. Esto ABCDE circulus aequatoris, FGH Solis excentricus, punctus A referat intersectionem meridiani cum aequatore et CE sit horizon, et Sol ponatur esse in suo circulo in puncto F sub puncto