PAL

Ptolemaeus Arabus et Latinus

_ (the underscore) is the placeholder for exactly one character.
% (the percent sign) is the placeholder for no, one or more than one character.
%% (two percent signs) is the placeholder for no, one or more than one character, but not for blank space (so that a search ends at word boundaries).

At the beginning and at the end, these placeholders are superfluous.

Ptolemy, Almagesti (tr. Gerard of Cremona)

Venice, Petrus Liechtenstein, 1515 · 53v

Facsimile

hementer plane et recte secundum quod subtilius et verius possibile est unumquodque laterum earum rectificari. Deinde lineavimus post illud in medio duarum superficierum latitudinalium cuiusque duarum regularum lineas rectas in longitudine, et composuimus in ambabus extremitatibus unius earum duas tabellas quadratas equales equidistantes erectas super superficiem quarum medium sit erectum super lineam que est in medio superficiei, et fecimus in medio cuiusque earum foramen, et posuimus medium cuiusque duorum foraminum super verificationem linee que est in medio regule, et posuimus foramen super quod ponitur oculus aspicientis minus et foramen quod sequitur Lunam maius secundum quantitatem qua cum aspiciens aspicit cum uno oculorum suorum per foramen minus, possit videre totam Lunam per foramen maius quod ei opponitur, et fecimus in unaquaque duarum regularum apud unam duarum extremitatum que est apud tabellam in qua est foramen maius in veritate medii linearum foramen equale, et composuimus in eis axem ordinantem duas regulas et constringentem unam earum cum alia sicut constringuntur linee cum centro, et fiximus regulam in qua non sunt due tabelle super basim fixione vehementi et sapiente, et posuimus regulam aliam, in qua sunt due tabelle lenis revolutionis ad omnem partem absque inclinatione et separatione a revolutione sua, et signavimus super veritatem medii duarum linearum que sunt in unaquaque duarum regularum apud duas extremitates que sequuntur basim duas notas quarum longitudo a centro in quo est axis sit equalis secundum quod magis possibile est esse equale, et divisimus lineam diffinitam que est in regula secunda in sexaginta partes, et divisimus unamquamque harum partium in partes secundum quod possibile fuit, et composuimus in duabus extremitatibus huius regule secunde retro ipsam duas tabellas sicut paxillos in quibus sint latera earum que sequuntur unamquamque partem super lineam illam adinvicem opposita. Et sit earum longitudo a linea media undique equalis, ut quando suspenditur perpendiculum et fit chorda eius contingens duas tabellas, sciatur quod regula secunda est fixa recte super superficiem horizontis absque declinatione. Et nos quidem iam premisimus et preparavimus lineam meridiei in superficie equidistante superficiei horizontis, et preparavimus super ipsam hoc instrumentum in loco lucido, non tenebroso, erectum, et posuimus angulos duarum regularum in quibus una earum alteri applicatur cum axe conversos ad meridiem, donec fiant due superficies supposite equidistantes linee meridiei posite, et posuimus regulam cui basis est erectam, non declinatam neque motam, sed sapienter fixam, et posuimus aliam lenis revolutionis super axem cum moderata equalitate in superficie orbis meridiei, et addidimus regulam aliam subtilem rectam, et composuimus eam in clavo parvo in extremitate linee divise que est apud basim, ut sit ipsa etiam lenis revolutionis super ipsum et perveniat ad maiorem revolutionem extremitatis linee que est in regula revoluta cuius longitudo est equalis longitudini linee que est in regula secunda, ut possibile sit nobis, cum fuerit eius revolutio in illa extremitate, declarare per ipsam longitudinem que est inter duas extremitates esse equalem. Et posuimus considerationes Lune secundum hunc modum quem dicam: Cum fuerit transitus Lune in veritate linee orbis meridiei et in duobus punctis duorum tropicorum orbis signorum (in habitudinibus namque istis similibus erunt orbes magni descripti super duos polos orbis horizontis et super centrum Lune ipsi orbes descripti super duos polos orbis signorum vere in quibus videtur transitus Lune in latitudine et eius longitudo vera a puncto summitatis capitum, et propter hoc declarabimus acceptionem eius), revolvamus regulam in qua sunt due tabelle ad Lunam apud transitum eius super lineam meridiei, donec aspiciens videat centrum Lune ab ambobus foraminibus in medio foraminis maioris et sciemus per regulam subtilem longitudinem que est inter duas extremitates duarum linearum que sunt in duabus regulis. Post ea ponam ipsam super lineam divisam in sexaginta partes in regula erecta secunda, et inveniemus numerum partium linee longitudinis quam prediximus secundum quantitatem qua erit medietas diametri orbis (quem lineat revolutio in superficie orbis meridiei) sexaginta partes. Postea accipiemus arcum cui subtenditur linea huius longitudinis, et dicam quod ipse est arcus longitudinis que fuit tunc inter centrum Lune quod videtur et inter punctum summitatis capitum in orbe magno descripto super duos polos horizontis et super Lunam. Et hic orbis fuit tunc ipse meridiei orbis descriptus super polos orbis equationis diei et orbis signorum. Et ut sciremus secundum verificationem maiorem transitum Lune qui erit in latitudine, consideravimus secundum speculationem in hora in qua fuit Luna in puncto tropici estivalis et in ultima longitudine septentrionis orbis Lune declivis. Cum enim fuerit in his duobus punctis, erit eius transitus in latitudine secundum sensum longe more tardi motus. Et quia Luna fuit tunc apud punctum summitatis capitum in linea equidistante descripta super Alexandriam in qua nos fecimus considerationem, fuit locus eius qui videtur equalis loco eius verificato fere. Invenimus ergo in pertransitionibus istis similibus longitudinem que est inter centrum Lune a puncto summitatis capitum duas partes et octavam partis fere, donec declaratur ex hac inquisitione quod maior longitudo Lune in latitudine ad duas partes orbis signorum est quinque partes. Et ipse sunt partes addite super partes que sunt inter punctum summitatis capi