Ad sanctissimum dominum nostrum Sixtum Quartum Pontificem Maximum Andree Trapezuntii Georgii filii in paternam Almagesti Ptolomei traductionem prefatio

Evolventi mihi nuper libros patris mei, Georgii trapezuntii, viri optimi et omni doctrinarum genere insignis, Beatissime Pater, obtulit se Magna illa Ptolomei Compositio, quem Almagestum vocant, ab eo in Latinum e Greco conversa, sed inimici factione atque odio ex invidia conflato nondum emissa. Quam, ut attigi, statim percussit animum acerbus ille et pene sopitus ac evulsus dolor vetustate, qui omnem mihi veterem calamitatem atque miseriarum acerbitatem cumulumque renovavit. Nam felicissimum illud Trapezuntii ingenium vitaque omnis sanctissime acta laboresque sui et studia pro communi eruditione sponte suscepta, quo tempore fructu aliquo recreari debebant, in eo perditissime animorum declarationes ac iniuriarum moles ab his quos summis beneficiis devinxerat extiterunt. Non enim eos reliquis in artibus pervagata iam Trapezuntii fama eruditorum consensu celebrata adeo solicitabat, sed Ptolomei operis omnium difficillimi eisque minime cogniti splendor plurimum agitabat, cum trapezuntiana industria in gloriam nominis sempiternam Latinis hominibus tum primum refulgeret, atque cum ipsi et literarum ubertate et ingenii acumine doctis illa etate viris prestare se arbitrarentur, ea vero conversione ab uno Trapezuntio se facile superari viderent, omne eorum studium factionemque omnem ad acerbissimas in eum vexationes comportarunt. Ita partim sua ipsi potentia partim mercenariorum conductu non libros trapezuntianos obruere modo cupiverunt, sed communem quoque illum innocentissimi hominis spiritum de hominum genere optime meritum per summum scelus omnibus presidiis interclusis eripere tentaverunt. Quorum compresso odio, diu ex invidia collecto, iam erumpente nisi in articulo temporis concidere maluissemus a cervicibus nostris furorem illum scythicum omni ratione depellere oportuit. Has invidie tempestates per potentes inimicos concitatas, divus ille Alfonsus, Regum omnium quos presens hominum memoria longius repetere potest prestantissimus, cum accepisset, statim Trapezuntium per litteras ad se Neapolim commune doctorum refugium portiumque tutissimum accersivit et desponsa in annos singulos non mediocri pecunia comiter benigneque suscepit. Tot igitur tantisque calamitatibus ex familie cura oppressus dilaceratusque Trapezuntius traductionem ipsam plurimis annis elaboratam compressit, cuius editio ab eo eximebatur