ut, remissa aliquando vel secessu invidia vel humanitate sopita vel vetustate consumpta, sua tandem cum animi tranquillitate et fortunarum redintegratione nostris hominibus divulgaretur. Sed decurtata potentis inimici factione vita, morte antea preventus est quam inscribere cuique posset. Quo mortuo, varia ipse rei familiaris cura distractus non adhibere in libri dicationem animum potui. Sed cum iam omnis ea solicitudo studiumque huiusmodi deferbuisse videatur, converti me tandem ad litteras longo intervallo revocatas. Atque quotidiano convicio hominum qui a me hoc munus non postulabant, sed efflagitabant, non sum passus debere diutius: quin iam iam attrectandum eis retinendumque dimitterem. Cum sepe igitur diuque ipse mecum cogitatem cui potissimum id laboris dedicarem, unus tu ex omnibus principibus quos nostra etas alit dignissimus occurristi cui paternas vigilias merito desponderem. Digna enim mihi visa res est, et summo certe digna pontifice, ut hec celestium corporum inferiora turbantium divina Ptolomei demonstratio tibi inscriberetur, qui humanarum rerum omnium pariter et divinarum administrationem et modum contineres. Nam etsi divina providentia summum pontificatum inieris, tue virtutes tamen singularisque religio ac pietas tanta, quanta Dei optimi maximi vicarium decet, eam tibi dignitatem iam pridem promittebat, ad quam celestium contemplationum videtur dedicanda esse doctrina. Quod si vel totius philosophie vel actionis vite vel preclarissimarum tuarum laudum gloria mihi nunc non explicanda, sed recensenda esset, omnibus liqueret profecto naturam ipsam te unum ex omnibus delegisse, in quo ornando omnes suas vires dotesque suas omnis effunderet. Ea enim in te bonitas est, is fidei cultus, ea iustitia, id religionis studium, ea denique vite sanctimonia, ut, cum nullus tibi non anteferri, sed ne comparari quidem possit, video te in horum temporum felicitatem divinitus pontificem maximum esse declaratum, qui tua singulari virtute propeque divina solus effecisti, ut, dum omnium horum genera sperneres, omnium tamen dignitatum culmen pro summis tuis virtutibus adipiscerere, ut non ad summam imperii maiestatem ambitione et studio, sed cunctis apostolici senatus suffragiis, omnium preterea gentium atque populorum consensu et desiderio vocarere. Quo quidem tuo facto, ceteris ad veram virtutis laudem aspirantibus divinum imitandi tui exemplum prescripsisti atque ad dignitates sectandas easdemque pure casteque adipiscendas viam formamque contulisti. Ac cum singulare illud tuum ingenium ad veritatis studium contulisses, omnemque tue vite tempus ad rerum divinarum rationes exquirendas transmisisses, brevi adeo tempore