Docebit te Ptholomeus in hoc libro in 86 86 CP] 6 sic FVMEds; in alio: 86° add. i. m. V capitulo in 86 capitulo] om. Bo quod tales sunt stelle et fortitudines ex eis manantes et opera earum animalibus, qualia sunt elementa corporibus, et ideo quando aliqua stella fuerit fortis in nativitate alicuius apparebit opus ipsius stelle in illo nato et cito id addiscet artificioseque perficiet. Fortitudo planete est ut sit in aliqua dignitatum Dignitas planete est ut sit in domo sua, vel in exaltatione, autem in terminis, triplicitate sive facie add. i. m. F suarum et in aliquo angulo et in bono esse a Sole, id est ut tres superiores Planete superiores sunt Saturnus, Iuppiter et Mars; inferiores vero Venus et Mercurius add. i. m. F sint orientales, duo vero inferiores occidentales.
⟨4⟩ Verbum 4 Verbum 4m, in secundis stellarum et in eorum iudicio Eds. For verba 4, 13, 99 and 100, see J.-P. Boudet, ‘Les comètes dans le Centiloquium et le De cometis du pseudo-Ptolémée’, Micrologus, XXIV (2016), pp. 195-226.
⟨D⟩ixit Ptholomeus: Anima que ex natura dat iudicia iudicabit super secundas stellarum eritque eius iudicium melius quam illius qui iudicabit per ipsas stellas.
Expositio
Iam docui te quomodo hoc habet anima ex natura. Nunc dico tibi quod secunde stellarum sunt ex opere quod ipse faciunt sub circulo Lune, ut sunt scintillationes, id est iacula id est iacula F] add. i. m. V; vel iacula Eds; om. MCPBo vel stelle cum caudis, scilicet comete scilicet comete F] add. i. m. V; om. MCPBoEds et circulus qui apparet quandoque circa Solem et multa alia que prope circulum Lune inferius sunt. Et hec omnia nominavit Aratus in libro qui de significationibus harum secundarum stellarum stellarum om. F composuit Aratus of Soli (c. 310-c. 240 BC), Phænomena. But he only deals with halos, shooting stars and comets, in a general poetic and augusting framework. See Aratos, Phénomènes, ed. and transl. J. Martin, Paris, 1998, I, pp. 49, 55 and 64, vv. 811-817, 927-934 and 1091-1094. The Arabic translation used by Aḥmad ibn Yūsuf was commissioned in the third/ninth century by the Caliph al-Ma’mūn., et alii phylosophi similiter nominaverunt, sed significatio non tantum valet quantum significatio stellarum. Et tamen anima que habet hoc ex natura melius iudicabit per eas quam alius per ipsas stellas scilicet iudicare per secundas stellarum add. i. m. FV and inserted into the text of Eds.
⟨5⟩ Verbum 5 Verbum quintum, in permutatione et prohibitione venturi mali secundum stellas Eds. For the importance of verba 5 and 8 in the Late Middle Ages, see J.-P. Boudet, ‘Ptolémée dans l’Occident médiéval: roi, savant et philosophe’, Micrologus, XXI (2013), pp. 193-217 (206-216).
⟨D⟩ixit Ptholomeus: Astrologus optimus multum malum prohibere poterit, quod secundum stellas venturum est, cum eius naturam presciverit. Sic enim premuniet premuniet] prenuntiat Bo eum cui malum futurum est ut possit illud pati.
Expositio
Videmus quod idem opinio opinio] optio Bo est equale suscipientibus et receptorem ad magis et minus planetarum add. sup. lin. Bo suscipiendum vertere vertere] venture sic M possumus. Ideo peritus astrologus cum timuerit ne malum alicui eveniat, convertet ipsum in futuri mali contrarium ut cum malum ipsum evenerit non tantum ei applicetur quantum si ex improviso contingeret. Verbi gratia: si aliquis temperatus esset bene cuius nativitatem sciremus tunc si aliquam infirmitatem ex Martis natura sibi venturam videremus eius complexionem ad frigiditatem verteremus, ut infirmitas adveniens eam in temperantiam verteret. Similiter operabitur in ceteris planetis cum presciveret quid ex eorum natura venturum sit.