tur autem NB, NO, OC et a punctis A D ad tabulae planum perpendiculares ducantur AP, DQ. Erit iam superficies APQD in eodem plano, in quo linea HR, atque erit aequalis et similis superficiei NBCO. Quoniam enim lineae AN, PB perpendiculares sunt super idem planum, aequidistant inter sese (6, undecimi); (6, undecimi)] Euclid, Elements XI.6 sunt autem et aequales, ergo sequitur, ut lineae NB, AP aequales sint, et aequidistantes; eadem quoque ratione demonstrabuntur aequales et aequidistantes lineae OC, DQ et ipsae NO, AD et BC, PQ (33, primi). (33, primi)] Euclid, Elements I.33 Sed cum lineae APQ continentes angulum P aequidistent lineis NBC, quae continent ipsum B angulum, erunt anguli B, P aequales, et pariter aequales anguli C, Q et ipsi O, D et N, A (10, undecimi). (10, undecimi)] Euclid, Elements XI.10 Quare, et superficies APQD aequalis et similis erit superficiei NBCO. Praeterea, cum lineae BP, GH inter se aequidistantes aequales sint, [et] lineae PH, BG erunt aequales et eadem ratione aequales ipsae HQ, GC. Itaque sumpta linea HT aequali ipsi GB et HU aequali GC, superficiem APQD describemus in tabula GK, quemadmodum apparet oculo in E posito, cuius altitudo a plano est linea ER, sitque STUX; et quoniam puncta B C videntur in punctis L M et puncta A D in ipsis S X iunctis LS, MX, apparebit ABCD superficies elevata super horizontem ut dictum est ea forma, qua descripsimus ipsam SLMX.
Federico Commandino, In Planisphaerium Ptolemaei commentarius
Venice, Paulus Manutius Aldi, 1558 · 9r
