mus, et de potestate angulorum satis nunc sit dixisse.

⟨29⟩ XXIX: De fructu perquisitorum

Est autem horum pertractatio plurimum fructuosa ad ipsas complexiones omni ex parte colligendas atque frequenter particulatim diiudicandas. Perspicuum namque est quod pro horarum aut angulorum aut aetatum conditione syderae potestatis efficacia aliqua ex parte evertitur, quando stellae ipsae propriis in conditionibus constitutae puriores vires exercebut pollentioremque efficatiam sibi comparabunt, veluti quae secundum naturam calefaciunt, in calidis conditionibus collocatae et quae humectant in humidis si sint. At in contrariis positae statibus commixtas exuscitabunt vires atque imbecilliores, ut calidae in frigidis et in sicis humidae. Itidem et in caeteris proportione qualitatum miscibilium in ipsa mixtura.

Tres sive conditiones sive affectiones sive complexiones stellae sortiuntur comparatione ad Solem, aetatem quidem quia orientales vel occidivae vel statiariae qualitatem ab horis anni efficaciam ab angulis. Quando orientales iuvenculae sint occiduae seniculae, statiariae viriles, calidae in aestate calidiores, frigidiae temperatiores, similiter in aliis. Cardinales quoque si in cardine fuerint proprio efficaciores, in contrario imbecilliores, verbi causa Mars lucanus in cœli medio collocatus in aestate multam portendit uredinem. Si œcodespotes sit plenilunii vel interlunii, at occiduus Saturnus in imo collocatus in hyeme. Si œcodespotes sit interlunaris vel plenilunaris, frigidissimam portendit hyemem. Recte igitur Ptolemaeus ait pertractionem hanc esse fructuosam ad complexiones harum colligendas et ad per illas diiudicandas. Recte quoque Graecus sine nomine ait has ad Solem rationes esse generales, stellarum qualitates speciales ideo pollentiores illae sunt, hae imbecilliores quando universale trahat secum particulare. Nunquam enim Mars œcodespotes menstruae coniunctionis cardinalis in medio cœli orientalis faciet hybernum mensem calidum, propterea quod temporis conditio pollentior est, quamquam multum illius frigiditatis remittat et de fructu horum haec satis.

⟨30⟩ XXX: De conversis atque aequinoctialibus deque solidis bicorporeisque signis

Iis ita praeexpositis erit etiam consequens addiicere ipsorum signiferi dodecatemoriorum assignatas naturales peculiaritates, quando quidem cuiusque ipsorum efficax complexio similitudinis rationem iis horis habeat, quae tum vigent. Emergunt insuper ipsorum proprietates nonnullae ea e connexione, quae est ad Solem et Lunam caeterasque stellas, quas deinceps explicabimus. Praeordinantes tamen seorsum, quae potestas unicuique dodecatemoriorum tantum competat et ratione habita ad se et mutuatim. Differentiae quidem igitur ipsorum primae sunt in ea, quae conversiva dicuntur atque aequidiaria et in ea, quae solida et bicorporea nuncupantur. Conversiva enim duo sunt. Primum quidem a caliditate trigintipartium Cancer est, secundum vero ab hyberna conversione Capricornus. Haec autem ab accidente nomenclaturam sortiuntur, nam Sol quando ad horum principia venit, in contrariam convertitur latitudinem, faciens aestatem quando in Cancrum assurgit, hyemem vero cum in Capricornum declinat.

Quamquam nos de zodiaco et signis multa dis