d g l notus, ergo angulus z g b est notus, et unumquodque duorum laterum z g, g b trianguli z g b est notum, ergo angulus z b g est notus, ergo et angulus z b a est notus, et iste angulus est aequalis semper longitudini medij solis a puncto longitudinis longioris, ergo longitudo medij solis a puncto a est nota, et similiter locus eius uerus iterum, et longitudo stellae a puncto a nota, ergo longitudo eius a loco solis uero iterum est nota, completa est eius declaratio. In stella autem mercuij reiterabo formam secundum dispositionem suam, praeter quod ponam punctum g centrum motus aequalis, et punctum b centrum reuoluens deferentem, et sit orbis deferens circulus q o f circa centrum m, quoniam indigemus in inuentione quantitatis anguli a g z ex angulo a d t, quando est datus singulariter cognitione quantitatis longitudinis centri orbis reuolutionis ab uno centrorum trium, scilicet centro reuoluente deferentem, et centro motus aequalis, et centro orbis signorum, et illud non scimus nisi ita, ut sciamus quantitatem anguli a g z, tunc propter illud, non quando ponitur singulariter cursus huius stellae uerus ex orbe signorum, est cursus eius medius notus. Et quando ponitur cursus eius medius, scilicet angulus a g z, tunc cursus eius uerus est notus, ergo propter illud est necesse in cognitione quantitatis maioris longitudinis eius a sole in loco singulariter posito orbis signorum, ut ponamus duo puncta orbis signorum nota, ita, ut quando est medius solis in eis utrisque, sint duo loca stellae in duabus longitudinibus suis maioribus a sole propinqua puncto posito, quorum unum sit transiens ipsum, et alterum minoratum ab eo. Inueniam ergo per proportionem superfluitatum inter duas longitudines maiores quantitatem longitudinis maioris stellae, quando est in puncto dato orbis signorum secundum hunc modum. Sit ergo orbis signorum circulus a l r circa centrum d, et sit punctum positum in quo uolo scire maiorem longitudinem stellae punctum l, et continuabo lineam d l, erit ergo angulus a d l notus, et erit angulus a d s notus, et punctum s punctum super quod cum fuerit medius solis erit stella in longitudine sua maiore propinqua puncto l, aut pertransiens ipsum, aut diminutum ab eo. Sit itaque in primis diminutum ab eo, et continuabo lineas m z, m g, d z, et quoniam angulus a d s est notus, et est aequalis angulo a b m, ergo trianguli b m g angulus b est notus, et unumquodque duorum laterum eius b m, b g est notum per quantitatem qua est linea m z, quae est medietas diametri deferentis 60. Est ergo latus m g notum per illam quantitatem, et unusquisque duorum angulorum reliquorum notus, ergo angulus m g z trianguli m g z est notus, et unumquodque duorum laterum m g, m z est notum, ergo latus g z est notum per quantitatem qua est medietas diametri deferentis 60. propterea quod trianguli d g z unumquodque duorum laterum g z, g d est notum, et angulus d g z eius est notus, est latus d z eius notum, et angulus eius a d z notus. Et propterea quod trianguli d z t angulus t est notus, quoniam ipse est rectus, et unumquodque duorum laterum eius z t, z d est notum, est angulus eius z d t notus, ergo angulus a d t totus est notus. Cum ergo fuerit cursus solis medius angulus a d s positus singulariter, erit locus stellae de orbe signorum in longitudine sua maiore a medio solis notus, et propter illud erit longitudo eius maior a sole nota, ergo angulus t d l est notus, et est angulus quo minuitur stella a puncto l posito singulariter. Et similiter ponamus iterum angulum a d k notum, et est angulus cursus medij solis, a quo est stella in longitudine sua maiore propinqua puncto l posito singulariter de orbe signorum, et pertransiens ipsum, et sit stella in illa longitudine super punctum e, et ostendam sicut praemissum est quantitatem anguli a d s, ergo erit longitudo stellae maior a sole nota, et angulus e d l notus, et est ille, quo stella pertransiens punctum l positum singulariter. Cum ergo nos acceperimus ex superfluitate supefluitate ed., quae est inter duas longitudines stellae maiores a sole, quando est super punctum t, et similiter punctum e, quod sit aequale proportioni anguli t d l ad angulum t d e, tunc si fuerit longitudo in puncto t minor longitudine in puncto e, addemus super ipsam illam partem, et si fuerit maior, minuemus eam ab ipsa, ergo erit illud secundum propinquitatem quantitatis longitudinis maioris stellae, quando est super punctum l positum singulariter. completa est eius declaratio.