fit, quod angulus a e k est 4. partes et tertia partis, per partes quibus 4. anguli recti sunt 360. partes, et est angulus b e s per istas partes 7. partes, uerum superfluitas inter istos duos angulos est nota, et proportio unius eorum ad alterum est nota, tunc oportet propter illud, ut sit unusquisque eorum notus. In duabus uero stellis saturno et ioue, superfluitas inter eos ambos est parua, propter propinquitatem duorum centrorum motuum amborum aequalium a centro orbis signorum. In stella uero martis propter longitudinem quae est inter motum eius aequalem et centrum orbis signorum, sunt superfluitates inter istos duos angulos multae, et illud est, quia proportio unius eorum ad alterum est sicut proportio quinque partium ad 9. partes, prouenit ergo per computationem summa anguli g e k  in marte 3. partes et tertia partis cum propinquitate per partes, quibus 4. anguli recti sunt 60. partes, et angulus d e s 6. partes, et oportet, ut sit unusquisque duorum angulorum a e g et b e d aequalium notus. Erit ergo unusquisque eorum secundum quod egreditur per computationem pars una secundum propinquitatem, et propterea quod unusquisque duorum angulorum g e k, d e s est notus, et unaquaeque duarum longitudinum g e, d e est nota, et unumquodque duorum laterum g k et d s est notum, et est medietas diametri orbis reuolutionis, erit unusquisque duorum angulorum k g t, n d s aequalium notus, declinatio ergo orbis ecentrici, et declinatio orbis reuolutionis etiam sunt notae. In stellis uero saturni et iouis, propterea quod superfluitates inter duos angulos g e k et d e s sunt paruae ualde, utitur in inuentione illius uia alia, et est, quia sciuit in unoquoque amborum proportionem angulorum, qui sunt apud centrum orbis signorum, quibus subtenduntur arcus aequales orbis reuolutionis separati apud longitudinem longiorem eius, ad angulos separatos apud longitudinem propiorem eius, scilicet proportionem anguli g e h ad angulum g e k. inuenit ergo eam in saturno quidem proportionem 18. ad 23. secundum propinquitatem, et in ioue quidem proportionem 29. ad 43. et aggregatio horum duorum angulorum est nota, scilicet angulus k e h, quoniam est superfluitas quae est inter duos angulos a e k, a e h notos. Oportet ergo ut sit unusquisque duorum angulorum g e h, g e k notus, et oportet propter illud, ut sit angulus a e g, et est declinatio orbis ecentrici notus. Exiuit ergo ei angulus iste in stella quidem saturni duae partes et medietas partis secundum propinquitatem. Angulus autem k g e, qui est declinatio orbis reuolutionis, est notus in unaquaque duarum stellarum, propter quantitatem anguli g e k, secundum quod praemissum in stella martis. In saturno quidem 4. partes et medietas partis secundum propinquitatem, et in ioue quidem duae partes et medietas partis secundum propinquitatem, et illud est cuius uoluimus declarationem. Quantitatum autem declinationum particularium orbis reuolutionis, scilicet longitudinis alicuius partium eius ab orbe signorum in declinationibus suis magnis, scilicet quando centrum orbis reuolutionis in istis stellis tribus est in plaga septentrionali et meridiana orbium ecentricorum, et in uenere quidem et mercurio in duobus nodis est possibilis inuentio, et in uenere et mercurio secundum hunc modum, ut sit in superficie erecta super superficiem orbis signorum orthogonaliter sectio quidem communis inter ipsam et superficiem orbis signorum linea a b g, et sectio quidem communis inter ipsam et inter orbem reuolutionis linea d b e, et sit centrum orbis signorum punctum a, et centrum orbis reuolutionis punctum b, et sit linea a b longitudo duorum orbium reuolutionis harum duarum stellarum in declinatione eorum maior, et est longitudo eius, quando est in transitu medio ecentrici, et signabo circa punctum b or bem reuolutionis d z e h, et producam diametrum z b h erectam orthogonaliter super lineam d e, et ponam ut superficies orbis reuolutionis sit erecta etiam orthogonaliter super superficiem narratam positam, ita, ut omnes lineae protractae orhogonaliter super lineam d e in superficie orbis reuolutionis sint aequedistan