⟨IX.5⟩ Presumpta in ypotheses quinque erraticorum

Deinceps vero existente istorum expositioni sermone de anomaliis que fiunt in ea que secundum longitudinem progressione quinque erraticarum, ea quidem que secundum integritatem comformationis investigatio facta fuit nobis per huiusmodi. Simplissimis enim simul et sufficientibus ad propositum motibus duobus existentibus, ut diximus, eo videtur qui per excentricos circulos ut ad zodiacum completur et eo qui per omocentricos quidem epiciclos aut circumferentes, similiter autem et secundum unamquamque stellam apparentibus anomaliis duabus existentibus, ea videlicet que penes zodiaci partes consideratur et ea que penes eam que ad Solem figurationes, in ista quidem reperimus ex continuis et circa easdem partes zodiaci obervatis differentibus figurationibus et in quinque erraticis illud quod a maxima motione in medium tempus maius semper factum eo quod a media in minima, huiusmodi accidente in ea quidem que secundum excentrotica ypothesi consequi non potente, sed contrario propter quod semper quidem ipsis maxima progressio secundum id quod terre proximum compleatur, minor vero sit et in ambabus ypothesibus ea que a periguio usque ad illud quod secundum mediam progressionem punctum periferia ea que ab isto usque apoguion, secundum eam vero que epicilorum potente contingere, quando maxima tamen progressio non secundum periguion, quemadmodum in Luna, sed secundum apoguion compleatur, hoc est quando stella incipiens ab apoguio non ut in precedentia mundi Lune similiter, sed ut in consequentia facit transitionem. Unde et huiusmodi anomaliam per epiciclos supposuimus contingere. In ea vero que ad zodiaci partes consideratur anomalia contrarium reperimus, per in easdem illuminationes vel easdem figurationes deprehensas zodiaci periferias, illud quod a minima motione in mediam tempus maius factum semper eo quod a media in maximam, huiusmodi rursum simptomate et secundum utramque quidem ypothesium potente consequi, quemadmodum in eis quidem simillitudine ipsarum in principio eius que de Sole sintaxeos tractavimus, proprio vero existente magis eius que secundum excentrotica, secundum quam et supposuimus talem anomaliam compleri, et propter alteram solius eius que secundum epiciclon quasi propriam inveniri. Iam vero per secundum partem observatarum progressionum in constitutos ductus ex commixtione ambarum ypothesium additionem et inquisitionem continuam non ita simpliciter reperimus potens procedere, neque epipeda in quibus excentricos circulos scribentia mobilia esse, manente semper secundum easdem a tropicis vel equinoctialibus punctis distantias ea que per ambos ipsos et eum qui per media recta secundum quam et apoguia et periguia considerantur, neque epiciclos in istis excentricis habere mota centra ipsarum, quorum sunt centra est quibus eum qui in consequentia motum plane circumagentes equales in equalibus temporius angulos comprehendunt. Sed et apoguia excentricorum facientes quandam brevem in consequentia tropicorum punctorum transitionem et planam rursum velut circa zodiaci centrum et fere secundum unamquamque stellam,