tes que aggregantur ex tota diversitate aspectus in longitudine partem duodecimam earum loco motus Solis, et quod aggregatur ex divisione cursus horarum diversarum que sunt apud coniunctionem dividemus per horas equales. Tunc si fuerit diversitas aspectus que est in longitudine secundum continuitatem signorum, tunc iam declaravimus in his que precesserunt qualiter inveniamus coniunctionem illius. Partes vero quas divisimus per horas equales minuemus ex partibus Lune comprehensis que sunt in tempore coniunctionis vere et ponemus unumquodque quod erit ex longitudine et latitudine et cursu diversitatis per se. Quod vero remanebit erit ipsi transitus Lune veri in tempore coniunctionis que videtur et erunt ille hore quas inveniemus hore quibus precedit coniunctio que videtur coniunctionem veram. Quod si fuerit diversitas aspectus in longitudine inventa precedens signa, faciemus conversionem illius, scilicet tunc addemus illas partes super cursus quos equavimus prius ad tempus verum coniunctionis cuiusque, scilicet longitudinis et latitudinis et diversitatis, et erunt nobis ille hore quibus posterioratur coniunctio que videtur a coniunctione vera. Postea considerabimus de re longitudinis que est inter coniunctionem que videtur et inter medietatem diei horarum equalium per illa capitula eadem, scilicet quantum prius erit diversitas aspectus Lune in circulo maiore qui describitur transiens per punctum quod est super summitatem capitum, et minuemus ex eo quod inveniemus ex illo diversitatem aspectus Solis que est coram illo numero eodem, et equabimus quod remanebit secundum illud exemplum per angulum qui reperitur in illa hora apud sectionem duorum circulorum, scilicet diversitatem aspectus que erit in latitudine, scilicet in primo circulo qui est ortogonaliter super orbem signorum, et quod aggregabitur de partibus convertemus ad divisiones que pertinent eis in circulo declivi, scilicet multiplicabimus eas undecies et semis, et quod proveniet ex partibus si fuerit diversitas aspectus in latitudine in eo quod sequitur septentrionem ab orbe signorum considerabimus. Tunc si fuerit Luna versus nodum capitis, addemus ipsum super cursum in latitudine quem nos prius equavimus ad tempus coniunctionis que videtur. Quod si Luna fuerit versus nodum caude, minuemus ipsum ex eo secundum illud exemplum. Si vero fuerit diversitas aspectus in latitudine ab eo quod sequitur meridiem ab orbe signorum, faciemus econtrario illius, scilicet minuemus partes diversitatis aspectus de partibus latitudinis quas equavimus ad tempus coniunctionis que videtur si fuerit Luna versus nodum capitis, et addemus eas super ipsas si fuerit Luna versus nodum caude. Proveniet ergo nobis tunc latitudo que videtur in tempore coniunctionis que videtur. Mittemus igitur illum numerum in tabulas eclypsium Solis. Tunc si convenerit ut cadat in numeris duarum arearum primarum, pronunciabimus eclypsim Solis proventuram medium temporis cuius fere terminat coniunctio que videtur. Scribemus igitur quantitatem eius quod est coram numero latitudinis que videtur ex digitis et ex partibus que sunt casus et clarificationis unumquodque per se cuiusque duarum tabularum. Postea mittemus etiam numerum diversitatis Lune que est a longitudine longiore in coniunctione que videtur in tabulam equationis et considerabimus quod est coram ipso de minutis. Accipiemus igitur secundum illam quantitatem de superfluitate cuiusque illarum rerum que scripte fuerunt et addemus ipsum semper super partes que assumuntur ex tabula prima. Quod ergo proveniet per hanc equationem de digitis est summa 12 partium diametri Solis super quibus continentur digiti in medio temporis eclypsis fere. Postea addemus etiam super partes cuiusque duorum cursuum partem duodecimam earum loco eius quod Sol addit per motum suum. Quod ergo provenerit ponemus horas equales secundum motum Lune diversum. Et erit illud ipsa summa temporis cuiusque temporis casus et reversionis impletionis. Hoc autem sit secundum quod non contingat in hoc tempore superfluitas propter diversitatem aspectus. Sed postquam iam acciderit in eo diversitas aliqua sensibilis propter diversitatem aspectus Lune, non propter diversitatem aspectus duorum luminarium, erit propter id unumquodque duorum temporum per se longius semper duobus temporibus que nos premisimus. Et posuimus secundum plurimum equale unum eorum alteri. Et nos etiam non dimittemus quin faciamus te scire illud, quamvis sit parvum. Dico ergo quod hoc accidens contingit propterea quod est semper in cursu Lune qui videtur causa diversitatis aspectus cum dubia tollerantia antecessionis, quia fecit nos percipere quod non ei motus est proprius secundum successionem signorum. Et illud est quoniam si fuerit cursus eius ante medietatem diei, tunc videtur quod quanto plus elevatur paulatim et paulatim, erit quod est ei de diversitate aspectus ab eo quod sequitur orientem maius semper eo quod pertransivit ex eo existente quod videtur de motu eius locali secundum successionem signorum tardiore. Quod si fuerit cursus eius post medietatem diei, tunc videtur etiam quod quanto plus deprimitur paulatim et paulatim, erit quod est ei de diversitate aspectus ab eo quod sequitur occidentem minus semper eo quod pertransivit ex eo existente secundum illud exemplum quod videtur de motu eius locali secundum successionem signorum tardiore. Ex hac ergo causa erunt duo tempora quorum narratio precessit longiora semper duobus temporibus que reperiuntur ita absolute. Et quia fuit semper superfluitas additionis inter duas diversitates aspectus maior in cursibus qui sunt propinquiores medietati diei, oportet necessario ut sit tarditas temporis eclypsis que cadit apud medietatem diei proprie. Et propter hanc eandem causam, quando cadet medium temporis eclypsis in ipsa hora meridiei, tunc tantum erit tempus casus equale fere tempori reversionis impletionis aut fuit maius, quia quod imaginatur propter diversitates aspectus ex antecessione cadet tunc in unoquoque duorum temporum