nobis est, ita ut epicyclus in maxima excentrici longitudine propter oppositiones atque coniunctiones suppositus sit.
Verum quoniam plurimi eorum qui eclipticas significationes observant non per diametros circulorum magnitudines obscurationum metiuntur, sed per totas ipsarum superficies, quoniam visus secundum simplicitatem obiectionis totum ipsum quod apparet comperat non apparenti, aliam etiam parvam istis duodecim versuum et ordinum trium addidimus tabulam, et in primo quidem ordine duodecim digitos collocavimus, ita ut veluti in eclipticis tabulis duodecimam diametri utriusque luminarium partem quilibet digitus contineat, in reliquis autem duobus congruentes ipsis rursum totarum arearum duodecimas, in secundo quidem solaris, in tertio vero lunaris, hec in magnitudinibus solum quem in media longitudine Lune fiunt computavimus. Eadem enim proxime proportio fit in tantula diametrorum differentia. Consideravimus autem hec quasi proportio circumferentiarum ad diametros sit quam habent 3 8′ 30′′ ad unum. Hec enim proportio proxime est inter triplam septima parte adiecta et inter triplam decies septuagesima prima parte adiecta, quibus Archimedes simplicius usus est.
Sit igitur primum solarium eclipsium gratia ABGD Solis circulus, cuius centrum sit E, circulus autem Lune in media distantia sit AFGI circa centrum T qui secet circulum Solis in punctis A et G, et coniuncta BETI linea, supponatur quartam solaris diametri partem defecisse, ut FD linea talium sit 3 qualium est BD diameter 12, diameter vero Lune IF 12 20′ proxime earundem secundum proportionem 15 40′ ad 16 14′, et propterea etiam ET lineam colligi earundem 9 10′. Quare circumferentiarum etiam secundum unius ad 3 8′ 30′′ proportionem solaris quidem circuli partium fit 37 42′, lunaris vero 38 46′ earundem. Similiter autem et arearum arcarum] corr. ex earum G totarum, quoniam linea que a centro ad circumferentiam est in circunferentiam multiplicata duas areas circuli facit, solaris quidem circuli area colligetur partium 113 6′, lunaris vero 119 32′ earumdem.
Hec cum ita se habeant, querendum est quot partium est area que continetur ab ADGF talium qualium tota solaris circuli area est 12. Coniungantur igitur linee E et AT et GE et GT et perpendicularis ACG. Quoniam igitur utraque linearum EA et EG talium esse supponitur 6 qualium est ET linea 9 10′ et utraque AT et TG 6 10 earundem et est C angulus rectus, si excessum quo quadratum linee TA excedit quadratum linee E, hoc est partes duas et sexagesimas duas, partiemur per lineam ET, habebimus excessum linearum EC et CT