angulos quatuor in obliquo circulo puncta fient: duo quidem ab equinoctiali opposita inter se, que vocantur equinoctialia, quorum quod ad septentrionem a meridie procedit vernale, quod huic oppositum est autumnale nuncupatur, et duo que fiunt a circulo inter utrosque polos descripto et ipsa opposita inter se, hec solstitialia nominantur, quorum quod ab equinoctialis meridie est hiemale, quod a septentrione estivale vocatur. Intelligitur autem unus ille primusque motus qui ceteros continet omnes quasi descriptus atque determinatus a maximo circulo, qui per utrosque polos describitur, circumductusque reliqua omnia in occasum ab ortu circumducit, nixusque est in equinoctialis circuli polis, quasi in eo quem meridianum appellant, qui ea re solum differt ab illo, quod non semper per obliqui circuli polos describitur, et ad hec quia continue rectos ad horizontem angulos facere intelligitur. Meridianus autem vocatur quoniam hec positio utrunque quod super terram et quod sub terra est semispherium in duo equalia secans media dierum ac noctium tempora continet. Secundus vero atque multiplex continetur quidem a primo, ipse vero erraticarum spheras omnium continet, hic fertur quidem a predicto, ut diximus, revolvitur autem in contraria in obliqui circuli polis, qui etiam semper nixi in circulo a quo prima descriptio descriptio] corr. ex descripsio G fit, hoc est in eo qui per utrunque polos est, rationabiliter una cum ipso circumducuntur et penes motum secunde latitudinis in contraria eundem semper situm quum descripto per ipsos circulo maximo ad equinoctialem obliquo conservant. Sed universalis quidem prelibatio summatim atque per capita ita breviter que premittenda erant exposuit.

Nunc vero particulares demonstrationes aggressuri quarum primam esse arbitramur eam, qua arcus inter predictos polos medius maximi per eos descripti circuli quantus sit comprehnditur, necessarium esse videmus ut prius quantitatis rectarum linearum negotium que in circulo perducuntur ponamus, presertim quum nobis cure sit lineis singula demonstrare.

〈I.9〉 Capitulum VIIII: De quantitate rectarum linearum que in circulo perducuntur

Sed ad faciliorem usum quantitatis earum postea tabulas faciemus, et circumferentiam circuli totam in 360 portiones dividemus, et arcuum medium gradum incrementis rectas subtensas lineas accommodabimus, idest quot portionum sunt ita exponemus, quasi diameter