FDT et FDC talium 47 46′ qualium duo recti sunt 360. Quare totus etiam angulus TDC 47 46′ talium est qualium quatuor recti sunt 360, quod erat demonstrandum.

〈IX.10〉 Capitulum X : De periodicis Mercurii motibus

Cum ad hec sequatur ut periodicos Mercurii motus ad inveniendos locos eius constituamus, longitudinis quidem motus, hoc est quibus equaliter circa G punctum epicyclus fertur, a solaribus iam datos habemus, motus autem inequalitatis, idest quibus stella in epicyclo circa centrum eius circumducitur, a duabus observationibus minime ambiguis cepimus, quarum alteram nos ipsi ipsi] corr. ex ipsius G observavimus, alteram a priscis accepimus.

Ipsi enim perspeximus stellam Mercurii secundo Antonini anno qui fuit annus 886 a Nabonassaro Epiphi secundum Egiptios die secundo sequente tertio per astrolabicum instrumentum, cum nondum ad maximam distantiam vespertinam pervenisset, perspectusque ad stellam qui est in corde Leonis cernebatur 7 30′ Geminorum gradus obtinere, quando etiam a centro Lune per gradum 1 sexagesimas 10 posterior erat. Erat autem tempus in Alexandria ante mediam noctem diei tertie horis equalibus 4 30′. Duodecimus enim gradus Capricorni in medio celo secundum astrolabium collocabatur. Erat enim Sol in 23 gradibus Tauri, obtinebatque medius motus eius in illa hora secundum demonstratas nobis suppositiones 22 24′ Tauri gradus, Lune vero gradus Geminorum 12 14′, inequalitatis inequalitatis] corr. ex in qualitatis G autem a maxima epicycli longitudine gradus 181 20′, ut ex istis verus quidem motus centri Lune in 17 10′ Geminorum esse colligatur, apparens autem in 16 20′ quare stella Mercurii, quoniam Luna ipsam uno gradu et 10 sexagesimis precedebat, in 17 30′ Geminorum gradibus erat.

Hoc ita supposito, sit per maximam et minimam longitudinem diameter ABGDE, cuius cuius] post corr. G A punctum in maxima sit longitudine, B autem sit punctum circa quod excentrici centrum ad precedentia circumfertur, G vero ad quod epicicli centrum ad successionem signorum progreditur, et D sit centrum zodiaci, motumque sit F epicycli centrum circa G punctum a linea GF per angulum AGF, circa B autem I centrum excentrici a linea BI per angulum ABI qui semper propter equalitatem motuum equalis est angulo AGF, descriptoque circa F epiciclo TCL, supponatur stella esse in L, et coniungantur GI et IF et DF et FL et DL linee, et deducantur ad lineam