talium etiam erit erit] post corr. G linea NX 25 proxime et arcus suus talium 24 3′ qualium est circulus qui hortogonio triangulo BNX circumscribitur. 360, quare angulus etiam NBX, idest FBM, talium erit 24 3′ qualium duo recti sunt 360, qualium vero quatuor recti sunt 360, talium 12 1′ proxime. Tot ergo graduum est arcus epicyli FM.

Verum quoniam I punctum Lune distat ab M media longitudine maxima 26 48′ reliquis ad unum circulum gradibus, habebimus etiam IF reliquum arcum graduum 14 47′, quare angulus quoque IBF talium erit 14 47′ qualium quatuor recti sunt 360, qualium vero duo recti sunt 360 talium 29 34′, et arcus IL talium 29 34′ et … 34'​] iter. A (and then deleted by G) qualium circulus qui rectangulo IBL circumscribitur 360, arcus vero LB reliquorum ad semicirculum 150 26′, quare corde quoque sue IL quidem talium erit 30 34′ qualium est BI diameter 120, LB autem 116 2′ earundem. Quare qualium BI quidem que est a centro epicycli est 5 15′, BE autem 48 31′ demonstrata, talium erit IL quidem 1 20′, LB vero similiter 5 5′. Quare tota etiam EBL talium erit 53 36′, qualium LI erat 1 20′. Et quoniam, si componantur que ab ipsis fiunt, reddunt quadratum linee EI, habebimus etiam ipsam EI earundem esse per longitudinem 53 37′ proxime. Quare qualium est ipsa EI diameter 120, talium etiam erit IL 2 59′ et arcus suus talium 2 52′ qualium est circulus qui EIL rectangulo circumscribitur 360. Quare angulus etiam IEL differentie penes inequalitatem talium est 2 52′ qualium duo recti sunt 360, qualium vero quatuor recti sunt 360 talium 1 26′, quod erat demonstrandum.

〈V.7〉 Capitulum VII : Expositio universalis tabule lunaris inequalitatis

Verum ut rursus per tabularem expositionem paratam particularium additionum subtractionumve cognitionem pre oculis poneremus, tabulam suppositionis simplicis iam habitam adimplevimus ordinibus additis quibus dupplex quoque inequalitas emendatur, usique sumus sumus] summus A similiter linearum doctrina. Post igitur duos ordines primos quibus numeri continentur, tertium ordinem connexuimus qui additiones subtractionesque continet numero inequalitatis, sic correspondentes, ut qui a media longitudine maxima, hoc est a puncto M, per medios progressus colligitur ad veram longitudinem maximam, idest ad punctum F, traducatur. Nam quemadmodum in proposita 90 30′ graduum distantia FM arcus 12 1′ graduum nobis demonstratus est, ut Lune, que 333 12′ gradibus ab M media longitudine maxima distabat, distantiam ab F vera longi-