oppositi, non in superfitie superfitie] i.e. ‘superficie’ ecentrici est sed ab ea reflexione maxima seperata. seperata] i.e. ‘separata’ In nodis autem non modo in superfitie superfitie^‌1] i.e. ‘superficie’ ecentrici verum etiam in superfitie superfitie^‌2] i.e. ‘superficie’ ecliptice situm sibi vendicat. Hanc speculationem si ampliorem cupias, introductorios ad artem nostram consule libellos.

⟨XIII.3⟩ 3. Nunc quante sint universe Veneris et Mercurii latitudines disserere. Unde liquido singularium superficierum ad alias constabunt inclinationes.

Venus in auge epicicli aut eius opposito manens comperitur habere latitudinem 10 minutorum sive epiciclus ipse in auge ecentrici sive in eius opposito fuerit constitutus; Mercurius vero 45 minutorum. Tanta igitur erit cuiusque eorum deviatio sive inclinatio ecentrici ad superficiem ecliptice. Nec mirari oportet quo pacto id considerandi fuerit potestas cum uterque eorum in auge epicicli manens aut eius opposito ne consideratori appareat radius solaris impedimentum afferat. Dico equidem planetam non in hiis duobus observatum esse sitibus sed in locis eis propinquis ita ut conicere possis tantam accidere latitudinem planete in auge epicicli aut eius opposito existenti. Preterea in locis memoratis ecentrici reflexiones differre compertum est in 5 gradibus, in Venere quidem sine diversitate sensibili in auge atque eius opposito; in Mercurio autem differentia reflexionum in opposito augis ecentrici contingentium super eas que in auge ecentrici accidunt addunt medietatem gradus ita ut si mediocrem inter extremas reflexionum differentias pensaveris quinque gradus quemadmodum Veneri et nunc Mercurio vendicabis, hinc elicitur maximam reflexionem alterius medietatum epicicli a superfitie superfitie] i.e. ‘superficie’ ecentrici esse fere 2 graduum et dimidii. Hec enim reflexio duplicata 5 gradus reintegrat. Angulum autem inclinationis superfitiei superfitiei] i.e. ‘superficiei’ epicicli ad superfitiem superfitiem] i.e. ‘superficiem’ ecentrici paulo inferius eliciemus.

Tandem quoque Veneris epiciclo in altero nodorum constituto stella ipsa in auge epicicli existens latitudinem ad utrumque latus ecliptice habuisse cernitur unius gradus; in opposito vero augis epicicli 6 graduum et tertie unius gradus. Unde concluditur angulum inclinationis superficie epicicli ad superficiem ecentrici in hoc situ continere duos gradus et medietatem unius gradus. Si enim a centro mundi per centrum epicicli in hoc situ rectam duces lineam que secet superfitiem superfitiem] i.e. ‘superficiem’ convexam epicicli in duobus punctis et a summo earum quocumque velis 2 gradus et dimidium numeraveris, due linee terminos huiusmodi arcus continuantes angulum in centro mundi continebunt unius gradus ut quatuor recti sunt 360. Ab infimo vero puncto si tantumdem tantumdem] corr. ex tandem numerabis et modo dicto lineas in centro mundi confluentes intellexeris, erit angulus ab ipsis comprehensus 6 graduum et 20 minutorum fere. Hic autem inclinationis angulus latitudinibus singulis eliciendis inferiori loco usu veniet. Latitudo vero Mercurii in auge epicicli existentis uno gradu et 45 minutis complectitur, in opposito vero augis epicicli quatuor gradibus fere, ita ut inclinatio superficiei epicicli ad superficiem ecentrici 6 gradus et quartam partem