una cum linea DKL ad successionem signorum, in anno itidem solari reditionem unam faciendo. Fietque motus centri epicicli regularis super centro D, ideoque circulo AG, cuius D est centrum, nomen equantis inditum est. Hinc manifestum erit quod linea DKL habens in se centrum epicicli bis in anno solari obviet linee ZHT habenti in se centrum ecentrici deferentis, una quidem vice super linea DA, alia super DG, eo quod semper cum centrum epicicli sit in auge ecentrici, centrum deferentis in auge parvi circuli DH consistat. Epiciclum denique putemus circa centrum K moveri deferendo corpus Mercurii, in superiori quidem medietate ad successionem signorum, contra vero in inferiori. Motus tamen planete in epiciclo regularitatem sumat a puncto in sumitate epicicli signato, quem indicat linea a centro equantis per centrum epicicli veniens. Hec est ergo speculatio motuum in his quinque erraticis; que quamobrem huiusmodi posita sit, inferiori loco pedetentim aperietur.

⟨IX.8⟩ 8. Centro epicicli equaliter ab alterutra longitudinum ecentrici remoto, angulos diversitatis qui propter ecentricum accidunt, eos quoque maximos quibus in centro mundi existentibus semidiameter subtenditur epicicli, equales esse. Unde apertum erit longitudines Veneris maximas a loco Solis medio et contrarias aequales esse.

Pingo propter hoc circulum ecentricum delatorem epicicli ABGD super centro E, cuius diameter per centrum mundi Z transiens sit AEZG. In qua quidem diametro resecetur EH equalis EZ ut H sit punctus ad quem motus regularitas attenditur, A longitudo longior, G propior. Sumptis angulis AHB et AHD equalibus, super centris B et D statuo duos circulos equales epiciclum in duobus sitibus representantes. Et produco a centro mundi duas lineas ZB ZD, item duas ZL et ZM epiciclum contingentes, item semidiametros epicicli BL et DM. Sitque Venus in punctis L et M. Quibus sic dispositis dico angulum HBZ equari angulo HDZ, itemque angulum BZL angulo DZM. Quia enim angulus AHB equalis positus est angulo AHD, erit linea HB equalis HD. Facta autem HZ communi per 4 primi Euclidis fiet ZB equalis ZD et angulus HBZ equalis angulo HDZ, qui sunt anguli diversitatis propter ecentricum accidentes. Deinceps quoniam anguli L et M recti sunt, et linea BZ equalis DZ, linea quoque BL equalis DM, fiet igitur ex penultima primi LZ equalis ZM. Inde per 8 primi angulus BZL equalis angulo DZM, qui sunt maximi ad hunc situm epicicli quibus semidiameter epicicli subtenditur, que fuere demonstranda.

Pro corolario autem sint ZQ et ZP equedistantes duabus HB et HD. Ipse profecto per medium locum Solis et Veneris transibunt. Fient autem duo anguli BZQ et BZP BZP] corr. in DZP inter se equales propter eorum coalternos equales, quibus demptis ab angulis BZL et DZM equalibus,