coniunctionis fuerit inter ascendens et 90^m gradum gradum] dum add. but then del. ab ascendente, coniunctio vera visibilem sequitur. Et cum in orizonte maior contingit diversitas aspectus in longitudine, fiet diversitas ipsa in hora visibilis coniunctionis maior quam in hora coniunctionis vere. Si autem ea fuerit contra successionem signorum, id accidit dum locus coniunctionis fuerit inter gradum occidentem et 90^m gradum ab ascendente, coniunctio vera visibilem precedit. Et cum iterum in orizonte maior contingit diversitas aspectus in longitudine, fiet ipsa diversitas in hora visibilis coniunctionis iterum maior quam in hora vere coniunctionis. Si autem nulla esset diversitas aspectus in longitudine, quod solum accidit quando locus coniunctionis est in 90^mo gradu ab ascendente, tunc simul fiunt coniunctio visibilis et vera.

Intelligamus itaque quartam ecliptice ab orizonte ad 90^m gradum ab ascendente GU ita ut in orizonte sit G, in 90^mo gradu U. In qua quarta locus vere coniunctionis sit L, et tunc sit diversitas aspectus in longitudine arcus LM, locus Solis quidem visibilis R, locus Lune visibilis M. Propositum est invenire punctum ecliptice in quo cum Luna sit secundum veritatem locus visus eius sit super R. Erit autem diversitas aspectus Lune ad Solem arcus RM. Huic equalis sit LC ad partem oppositam. Quando igitur Luna fuit in C, si diversitas aspectus eius est equalis arcui LM seu CR, C est punctus quesitus. Sed Luna existente in C, quia tunc vicinior orizonti fuit, diversitas aspectus eius in longitudine maior fuit quam dum est in L. Sit itaque Lune in C existentis diversitas CP que est maior priore in arcu RP. Huic equalis sit CQ in contrarium successionis. Si ergo Luna existens in Q haberet diversitatem aspectus in longitudine arcum QR, Q esset punctus quesitus. Sed cum sit vicinior orizonti dum est in Q, erit eius diversitas aspectus maior arcu CP aut QR. Sit itaque ipsa tunc QF excedens QR in arcu RF. Huic RF equalis sit QS in contrarium successionis. Dico esse S punctum quesitum. Nam si Luna fuerit in S secundum verum locum, erit locus eius visus super R fere aut insensibiliter ab eo differens. Precisius tamen habebis si QS facies equalem RF et tante parti RF quanta ipsa RF est pars RP. Simili via procederes in reliqua quarta ecliptice.

Est igitur opus tale. Diversitatem aspectus in longitudine Lune ad Solem, scilicet arcum RM, divide per motum verum Lune in hora. Tempus quod exit aufer ab hora vere coniunctionis si fuerit ante 90^m gradum ab ascendente vel adde idem sibi si post. Et ad tempus proveniens quere diversitatem aspectus in longitudine, que est arcus CP. Eius differentiam ad primam diversitatem, que fuit CR, scilicet arcum RP, divide per motum Lune in hora, et tempus proveniens iterum minue vel adde ut antea a tempore cum quo secundam diversitatem quesivisti. Et ad tempus iam proveniens tertio queras diversitatem aspectus in longitudine, que est arcus QF; eius differentiam ad secundam diversitatem, que fuit QR, est RF. Super RF, si sensibilis quantitatis sit, iungamus tantam partem RF quanta ⟨est⟩ RF pars RP ut RF cum parte sua sit equale QS. Erit itaque arcus SR diversitas aspectus Lune